Beschrijving
Nederlandse naam: Zonnewortel / ‘Helianti’
Latijnse naam: Helianthus strumosus
Smaak: De bloemen hebben een licht-zoete smaak, de knollen smaken rauw Noot-achtig en gekookt als Schorseneer en Artisjok, met een hint van Hazelnoten.
Gebruik: De Zonnewortel (Helianthus strumosus) wordt ook ‘Helianti’ en ‘Paleleaf Woodland Sunflower’ genoemd. Het is het jongere broertje van de Aardpeer (Helianthus tuberosum) en de Zonnebloem (Helianthus annuus). De Zonnewortel is afkomstig uit Noord-Amerka en wordt vanaf ongeveer 1850 ook in Europa gekweekt.
Twee opvallende verschillen met de bekendere Aardperen zijn de rijke, langdurige bloei van Zonnewortels en de slanke knollen zijn ook gladder. In Nederland verschijnen de mooie ‘mini’-Zonnebloemen van de Zonnewortel in September – Oktober .
Het ‘slopen’ van Helianti-bloemen levert verschillende onderdelen op die zorgen voor opvallende, smaakvolle garneringen. Er kan ook een heerlijke siroop van gemaakt worden.
In de grond vormen zich tijdens de bloei de Zonnewortels die vanaf November, nadat de planten afgestorven zijn, ge-oogst worden.
De knollen kunnen zowel rauw, gekookt, gebakken of gefrituurd worden en smaken licht-zoet en Notig.
Zonnewortels bevatten Inuline en zijn zeer geschikt voor diabetici omdat ze de suikerspiegel niet beïnvloeden.
Er bestaan verschillende vormen of varianten: Zonnewortel ‘Herman’ heeft creme-kleurige en iets kleinere knollen.
De mooie grote knollen van ‘Aurora Rubin’ hebben een roze-rode schil.
Vers ge-oogste Zonnewortels hebben een dunne en eetbare schil.
