Beschrijving
Nederlandse naam: Tuin-bonen (4 Soorten)
Latijnse naam: Vicea faba
Smaak: Een licht-bittere, typisch eigen smaak.
Gebruik: Een opmerkelijke klassieke groente : Tuinbonen heten weliswaar Bonen maar officieel Vicea faba, een klein zelfstandig plantengeslacht, Tuinbonen zijn geen zusje van de andere Bonen die allemaal tot de uitgebreide Phaseolus-familie behoren, zoals Sla-,Sperzie, Snij- en Droogbonen die pas omstreeks het jaar 1550 in onze contreien zijn aangekomen. Tuinbonen is samen met Linze en Kikker-erwt 1 van de oudste cultuurgewassen. De oudste overblijfselen dateren van ca. 5000 jaar v. Chr. rond Jericho en nabij Nazareth, vanuit deze landstreken is de boon via Griekenland en Italie naar Europa, Afrika en Azie gebracht. Mevr. Hazan schrijft in haar boek : ‘De Klassieke Italiaanse keuken’ : “Tot de ontdekkers van Amerika naast goud en zilver ook bonen mee terug brachten was de enige in Europa bekende boon de Groote Roomse Boon”, de Tuinboon dus ! Gedroogde Tuinbonen worden in Egypte gestampt en verwerkt in een bekend Libanees gerecht : Hummus (foto 9). In China werden Tuinbonen ‘pas’ rond 1200 v. Chr. een belangrijke voedselbron, het grote land is tot op heden 1 van de belangrijkste Tuinbonen-producenten; Het is een eenjarige, tot 1 meter hoge plant met meerdere vierkante stengels die samen zorgen voor een bossig uiterlijk. De bloemen zijn afhankelijk van het Tuinbonen-soort verschillend van kleur, wit, zwart-wit, roze of rood. Na de uitbundige bloei vormen zich de op-staande groene Peul-vruchten, eigenlijk 2 Peulenschil-helften allebei van een zacht ‘vilt-achtig’ bescherm-dekentje voorzien en gevuld met de grote zaden, ook in de bijbehorende kleur, waar het ons culinaire om te doen is. Het was voor mij een ‘peuleschilletje’ betekent: een ‘makkelijk karweitje’. Tuinbonen worden jong geplukt, de jonge peul wordt open geknepen en de bonen worden eruit gehaald.Vers, dus rauw gegeten in Tapas, bv. met serrano-ham,(foto 10) of gekookt (gestoomd), of met wat goed spek….. (foto 10); Wij kweken jaarlijks 4 soorten Tuinbonen die niet perse ‘dubbel’-gedopt moeten worden (de zogenoemde ‘bruin-kokers’ groeien bij ons niet) en zodoende is het mogelijk onze Tuinbonen als ‘drie kleuren mix’ te serveren. Dubbel gedopte Tuinbonen zijn volgens sommige fijnproevers extra lekker : Na even koken wordt het velletje van de boon gehaald en vervolgens verwerkt in een gerecht of gepureerd gegeten, (meer werk en 1 kleur nl. Groen). Tuinbonen worden in Nederland ook Labbonen,Veldbonen, Paardebonen en Grote Roomse-bonen, en bij ons, op de Veluwe worden Tuinbonen ‘Platte Peters’genoemd. In het sprookje van ‘Jaap met de bonestaak’ gaat het ook over Platte Peters;
Op de kwekerij bij www.versvancees.nl groeien 4 speciale Tuinbonen-soorten:
1. Drie-Maal-Wit: Wit-bloeiend, Wit-zadig en Wit- blijvend na koken, is het soort met de oudste ‘Hollandse papieren’ voor een lichte, ook voor kinderen toegankelijke smaak.
2. Karmazyn: Een exclusieve kleur- en smaak-variant van licht-roze Tuinbonen met een voortreffelijke smaak.
3. Red Epicure: Exclusieve Kastanje-bruine, diep-rode Tuinbonen met zachte onge-evenaarde pittige smaak, (Tip: Zacht stomen om de mooie kleur te behouden).
4. Listra: Als Drie-Maal-Wit, maar dan met kleinere witte bonen. Alle Tuinbonen worden traditioneel vaak bereid in combinatie met Bonenkruid en ham en hebben een licht bittere, geheel eigen Tuinbonen-smaak.
Over smaak valt echter niet te twisten, dus : Eet Smakelijk !
Beoordelingen
Er zijn nog geen beoordelingen.